سقوط بولیوار و اوج‌گیری رمزارزها؛ چرا مردم ونزوئلا به تتر روی آورده‌اند؟

در شرایطی که تورم سالانه ونزوئلا به رقم سرسام‌آور ۲۲۹٪ رسیده است، استیبل‌کوین‌هایی مانند تتر (USDT) به ارز اصلی میلیون‌ها نفر در این کشور تبدیل شده‌ و مردم برای دوام آوردن در دل یک نظام مالی فروپاشیده، به دارایی‌های دیجیتال پناه برده‌اند.

به گزارش میهن بلاکچین، مائوریسیو دی بارتولومئو (Mauricio Di Bartolomeo)، هم‌بنیان‌گذار پلتفرم وام‌دهی لِدن (Ledn) که پیش از تأسیس این شرکت در سال ۲۰۱۸ از ونزوئلا مهاجرت کرده، می‌گوید ارز دیجیتال تتر که محلی‌ها آن را «دلار بایننس» می‌نامند اکنون در همه‌جا، از خرید مواد غذایی و پرداخت شارژ ساختمان گرفته تا حقوق کارمندان و هزینه خدمات روزمره مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سقوط بولیوار و روی آوردن مردم به دلار دیجیتال

به نظر می‌رسد که فشار تورمی باعث شده تا بولیوار، واحد پول ملی ونزوئلا عملا از معاملات روزمره کنار برود و مردم و کسب‌وکارها به سمت استیبل‌کوین‌ها متمایل شود.

در حال حاضر ، سه نرخ متفاوت برای دلار آمریکا در ونزوئلا وجود دارد: نرخ رسمی بانک مرکزی (BCV) که ۱۵۱.۵۷ بولیوار به ازای هر دلار است، نرخ بازار آزاد با ۲۳۱.۷۶ بولیوار و نرخ تتری در صرافی بایننس که ۲۱۹.۶۲ بولیوار محاسبه می‌شود. به دلیل نقدینگی و ثبات بالاتر، بیشتر فروشندگان و مصرف‌کنندگان از نرخ دلاری تتر در بایننس استفاده می‌کنند. 

دی بارتولومئو در این باره می‌گوید:

مردم و شرکت‌ها ترجیح می‌دهند کالاها و خدمات خود را به دلار قیمت‌گذاری کنند و همان دلار را هم دریافت کنند. 

او معتقد است که تتر در حال حاضر نه تنها نقش یک جایگزین بهتر برای دلار را بازی می‌کند، بلکه ابزاری برای برابر مالی در میان طبقات مختلف اجتماعی در ونزوئلا محسوب می‌شود.

ونزوئلا؛ رتبه نهم دنیا در استفاده سرانه از رمزارز

بر اساس «شاخص جهانی پذیرش رمزارزها» در سال ۲۰۲۵ که توسط شرکت چینالیسیس (Chainalysis) منتشر شده، ونزوئلا از نظر میزان کلی استفاده از ارزهای دیجیتال رتبه هجدهم را دارد، اما اگر به‌صورت سرانه محاسبه شود در جایگاه نهم جهان قرار می‌گیرد.

داده‌ها نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۴، حدود ۴۷٪ از تمام تراکنش‌های رمزارزی زیر ۱۰ هزار دلار در ونزوئلا به استیبل‌کوین‌ها اختصاص داشته است. همچنین حجم کلی فعالیت‌های رمزارزی در این کشور طی سال گذشته بیش از ۱۱۰٪ رشد کرده است.

امروزه در این کشور حتی هزینه‌های روزمره مانند شارژ ساختمان، خدمات امنیتی یا نگهداری فضای سبز نیز با تتر پرداخت می‌شود و از فروشگاه‌های کوچک محلی گرفته تا کسب‌وکارهای متوسط، پول نقد جای خود را به استیبل‌کوین داده است.

با وجود اینکه نهادهای دولتی و شرکت‌های بزرگ تحت مالکیت حکومت همچنان از نرخ رسمی بانک مرکزی تبعیت می‌کنند، بیشتر فعالان اقتصادی این کشور نرخ «تتر در صرافی بایننس» را معیار اصلی معاملات خود قرار داده‌اند.

دی بارتولومئو در این باره توضیح می‌دهد:

کنترل‌های دولتی باعث می‌شود که بازارهای موازی برای دلار نقدی و استیبل‌کوین‌ها شکل بگیرد، چون فعالان اقتصادی حاضر نیستند پول بی‌ارزش داخلی را بپذیرند. حتی اگر مجبور به پذیرش آن شوند، بلافاصله آن را به استیبل‌کوین یا دلار تبدیل می‌کنند.

ونزوئلا تنها کشوری نیست که به دلیل ناپایداری وضعیت اقتصادی، مردمش به سراغ ارزهای دیجیتال رفته‌اند. این روند در آرژانتین، ترکیبه و نیجریه نیز به وفور دیده می‌شود و در این کشورها نیز استیبل‌کوین‌ها به سپری در برابر تورم تبدیل شده‌اند.

به گفته دی بارتولومئو، پس از اعمال دور تازه تحریم‌های آمریکا علیه ونزوئلا، به ویژه در بخش نفتی، حتی برخی از بانک‌های محلی این کشور نیز به استیبل کوین‌ها روی آورده‌اند:

شرکت‌های نفتی و صنایع دیگر هم روزبه‌روز بیشتر به سمت استیبل‌کوین‌ها می‌روند. گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه برخی بانک‌های داخلی در ازای دریافت بولیوار، مقدار محدودی تتر به کسب‌وکارها می‌فروشند تا از محدودیت‌ها دور بزنند.